Nooit blijf ik nog op een plek waar ik niet naar waarde word geschat. Dat heb ik mezelf op een bepaald moment in mijn carrière beloofd.
Hoeveel initiatief ik ook nam, ik hoorde niet dat het goed was, wel wat er nog meer kon en geleidelijk wat nog meer zou moeten. Ik moest me continu bewijzen.
Het ganse management had bakken kritiek achter mekaars rug. Mijn baas zei zelfs letterlijk: ‘Je best doen is niet goed genoeg’.
Zelfs al hadden ze het mij toen gevraagd, ik zou gezegd hebben dat ik geen waardering miste. Ik vond het maar normaal dat er geen tijd was voor complimenten. Doe gewoon je job en zeur niet.
Pas jaren later kon ik zien wat het toen met mij deed. Ik werd angstig, ging op veilig spelen om geen harde kritiek te moeten incasseren, ik vertrouwde de anderen minder en minder en begon ook over anderen te praten in plaats van met anderen.
Waardering geeft vleugels
Als trainer en coach merk ik het iedere dag, we zijn niet mals voor elkaar en zeker al niet voor onszelf.
Heel vaak worden we niet naar waarde geschat en schatten we anderen niet naar waarde. Onszelf naar waarde schatten, dat vinden we al helemaal vreemd.
We leven in een maatschappij die waardering geven niet vanboven op de agenda zet. En dat terwijl ieder mens van nature uit behoefte heeft aan waardering.
Door waardering te geven spreek je uit dat de ander waardevol is voor jou. Het hoeft helemaal niet in grootse dingen te zitten. ‘Dat jij je mening gaf in de vergadering heeft ervoor gezorgd dat de anderen dat ook deden.’
Zo laat je zien dat de ander belangrijk voor je is. De uitkomst is onder meer dat de ander meer zelfvertrouwen krijgt, meer moed om nieuwe dingen te proberen en weer risico’s durft te nemen.
Als ik zie hoe waardering mensen werkelijk vleugels kan geven, dan blijf ik het vreemd vinden dat het niet spontaner gebeurt.
Hoe doe je dat, waardering geven?
De eerste stap is om af te stemmen op jezelf. Zo kom je te weten hoe jij naar de ander kijkt. Zit je aan de ene kant van het spectrum en zie je altijd wat de ander fout doet? Of zit je aan de andere kant en zie je alleen wat de ander goed kan? Of zit je ergens tussenin?
Opvallend veel mensen zijn afgestemd op tekortkomingen. Als procesingenieur is het natuurlijk heel goed dat je een oog hebt voor zwakke schakels in het proces. Maar als leidinggevende zal je maar weinig mensen weten te motiveren door alleen maar te zeggen wat beter kan.
Denk eens aan iemand van wie je gelooft dat hij meer in zijn mars heeft dan hij laat zien. Observeer eens, wat is het dat die persoon goed kan? Wat is het effect dat hij heeft op de omgeving door wie hij is, wat hij doet, hoe hij zich daar op dat moment gedraagt?
Kies voor jezelf een moment en een plaats waar het voor jou comfortabel voelt om je observaties met die persoon te delen. Misschien merk je dat het idee bij je opkomt dat eens je ermee begint, je altijd weer bevestiging zal moeten geven. En daar heb je toch de tijd niet voor. Weet dan dat dit volstrekt menselijk is. Laat het je niet weerhouden. Waardering zorgt dat we kunnen blijven groeien en onszelf ontwikkelen. Je zal al snel merken dat het de ander echt vleugels geeft.
Creëer voor jezelf een plek waar ze je naar waarde schatten
Als mensen bij mij in loopbaanbegeleiding komen, merk ik vaak hoezeer ze zichzelf gevangen houden op plekken waar ze niet gewaardeerd worden. Ze zitten in een vicieuze cirkel. Mensen worden afwachtend door een gebrek aan waardering, staan hier niet bij stil en geleidelijk aan zakt het niveau van hun prestaties.
Dan is het belangrijk om die cirkel te doorbreken, vanop een afstand te gaan kijken wat er gaande is. Te leren wat er te leren valt om voor zichzelf een plek te creëren waar ze naar waarde geschat worden.
Wil je meer leren over waardering geven en waardering krijgen, neem dan gerust contact met me op. Ik ga graag in gesprek over wat jij nodig hebt.
Tot slot heb ik een verhaal voor jou. Als je ook van verhalen houdt. Dit kwam ik tegen op de website inspirerendeverhalen.nl.
Voordat hij overleed, zei een vader tegen zijn zoon: “Hier heb je mijn horloge, die mijn vader op zijn beurt aan mij gaf. Het is bijna 200 jaar oud. Maar voordat ik het aan je geef, wil ik dat je naar de juwelier gaat. Vertel dat je het wil verkopen, en kijk hoeveel ze ervoor bieden.” De zoon ging naar de juwelier, kwam terug bij zijn vader, en zei: “Ze boden €150 omdat het zo oud is.”
De vader zei: “Ga naar het pandjeshuis en vraag hoeveel zij ervoor willen geven.“ De zoon ging naar het pandjeshuis en kwam weer terug: “Zij boden slecht €10 omdat het zo versleten is.”
De vader vroeg zijn zoon om naar het museum te gaan en hen het horloge te laten zien. Hij ging naar het museum, kwam terug en riep vol blijdschap: “De curator kon zijn ogen niet geloven en bood €100.000, om dit zeldzame stuk toe te kunnen voegen aan hun collectie.”
De vader vertelde: “Ik wilde je laten zien dat de juiste plek en de juiste mensen, jou de juiste waarde zullen geven. Zorg dat je niet jezelf verliest op de verkeerde plek, en word niet boos als je niet gewaardeerd wordt. Diegenen die jouw waarde zien, zullen jouw waarde erkennen. Blijf niet op een plek waar niemand jouw échte waarde ziet.”